-
1 pukać
глаг.• стукать• стучать• стучаться* * *1) стучать, стучаться, стукать2) pot. pukać (strzelać) стрелять, разг. палитьpot. wulg. pierdzieć разг. пукать* * *puk|aćнесов. 1. стучать;\pukać do drzwi стучать(ся) в дверь;
2. стрелять, палить;● serce \pukaćа сердце стучит (бьётся, колотится)+1. stukać 2. strzelać
* * *несов.1) стуча́тьpukać do drzwi — стуча́ть(ся) в дверь
2) стреля́ть, пали́ть•Syn: -
2 drzwi
сущ.• дверца• дверь• люк* * *drzw|iмн. Р. \drzwii дверь ž, двери;\drzwi (od) szafy дверца (дверцы) шкафа; \drzwi obrotowe вращающаяся дверь; pukać (stukać) do \drzwi стучать в дверь; ● wyważać otwarte \drzwi ломиться в открытую дверь;
wszystkie \drzwi stoją otworem przed kimś все двери открыты перед кем-л.;pchają się (cisną się) \drzwiiami i oknami отбою нет от кого-л.* * *мн, P drzwiдверь ż, две́ри- pchają się drzwiami i oknamidrzwi obrotowe — враща́ющаяся дверь
- cisną się drzwiami i oknami -
3 Tür
die Tür ins Zimmer drzwi do pokoju;an der Tür u drzwi, pod drzwiami;an die Tür klopfen pukać do drzwi;Tür an Tür, eine Tür weiter wohnen mieszkać przez ścianę;von Tür zu Tür od drzwi do drzwi;fam. fig offene Türen einrennen wyważać otwarte drzwi; fig einer Sache Tür und Tor öffnen ułatwi(a)ć (A), dopuszczać <- puścić> do (G);fam. fig er fiel gleich mit der Tür ins Haus (on) powiedział prosto z mostu, o co mu chodzi;fam. fig zwischen Tür und Angel na chybcika, w pośpiechu;fig Ostern steht vor der Tür Wielkanoc za pasem -
4 kołatać
глаг.• биться• дрожать• пульсировать• стучать• трепетать* * *koła|tać\kołataćcze/\kołataćce, \kołataćcz несов. 1. стучать, колотить;\kołatać do drzwi колотить в дверь;
2. о со просить, хлопотать о чём, добиваться чего;\kołatać о pomoc просить (добиваться) помощи;
● serce \kołataćcze сердце колотится+1. stukać, pukać, łomotać 2. prosić, zabiegać
* * *kołacze / kołace, kołacz несов.1) стуча́ть, колоти́тьkołatać do drzwi — колоти́ть в дверь
kołatać o pomoc — проси́ть (добива́ться) по́мощи
•Syn:
См. также в других словарях:
pukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pukaćam, pukaća, pukaćają {{/stl 8}}– puknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, pukaćnę, pukaćnie, pukaćnij, pukaćnął, pukaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzając czymś w coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pukać — ndk I, pukaćam, pukaćasz, pukaćają, pukaćaj, pukaćał puknąć dk Va, pukaćnę, pukaćniesz, pukaćnij, pukaćnął, pukaćnęła, pukaćnęli, pukaćnąwszy 1. «uderzając lekko czymś w coś, powodować odgłos; stukać, kołatać» Pukać do drzwi, do okna, do pokoju.… … Słownik języka polskiego
pukać — do czyichś drzwi, do (drzwi) jakiegoś urzędu «nieśmiało prosić kogoś o coś, zabiegać o coś u kogoś lub próbować coś załatwić w jakimś urzędzie»: ZDM w latach 1997–1999 występował do zarządu miasta o przyznanie pieniędzy na rozpoczęcie programu… … Słownik frazeologiczny
drzwi — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. drzwi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zawieszone na zawiasach albo przesuwane zamknięcie wejścia do budynku, pomieszczenia wewnątrz budynku, niektórych pojazdów, mebli itp … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
delikatnie — delikatnieej przysłów. od delikatny a) w zn. 1: Delikatnie zrobiona koronka. Delikatnie malowane (rzeźbione) rysy twarzy modelki. b) w zn. 2: Delikatnie pukać do drzwi, stąpać po schodach. Delikatnie wytknąć komu błędy postępowania. c) w zn. 3:… … Słownik języka polskiego
stukać — ndk I, stukaćam, stukaćasz, stukaćają, stukaćaj, stukaćał stuknąć dk Va, stukaćnę, stukaćniesz, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęła, stukaćnęli, stukaćnąwszy 1. «uderzając czymś (zwykle twardym) w coś twardego, powodować charakterystyczny odgłos;… … Słownik języka polskiego
w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… … Słownik języka polskiego
stukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, stukaćam, stukaća, stukaćają {{/stl 8}}– stuknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, stukaćnę, stukaćnie, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzając czymś w coś twardego, powodować powstanie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień